நிற்கதியாகி நிற்பதான

நிற்கதியாகி நிற்பதான உணர்வில்
நெஞ்சக் கூட்டில் நிதம்
பாறாங்கல்லாய் அடைக்கிறது
சுவாசத்தின் காற்று

அன்பின் வெளிப்பாடற்ற அசைவு
அங்கத் திசுக்களில் எல்லாம்
அசைக்கமுடியாத வலியை
நினைக்காத நேரத்திலும் தந்து
நெருப்பின் சுவாலை ஆகிறது

அதீத உணர்வின் வெளியில்
இதயத்தின் குருதிப் பாதைகளில்
இசைப்பு இறுமாப்பிழந்து நிற்க
எதிர்வலுவற்று இயங்க மறந்து
ஏக்கங்களை மட்டும் மூச்சாய்
எங்கும் பரவவிட்டபடியே தினம்
எதிர்நீச்சல் போடுகின்றன

மனவெளி எங்கும் உன் ஓசை
கேட்டுக்கொண்டே இருக்க
மரத்துப்போகா மாய மனதை
எது செய்தும் மாற்ற வழியின்றி
எதிரொலித்து வஞ்சம் புரிய
மரணத்திடம் மீள்வதற்காய்
தினம் என்னைத் தயார் செய்கிறேன்

11.08.2015