முதுமை

சிந்தனை எனை விட்டு என்றோ போனதனால்
கேட்கும் எதுவும் மனதில் பதிய மறுக்கின்றது

பசிதாகம் கூட எடுக்காமல் கிடக்கின்றது
நாவின் சுவை மறந்து நாளாகி விட்டது
பச்சைத் தண்ணீர் மனம் மறுக்க எப்போதும்
பழசெல்லாம் வந்து வந்து போகின்றது

காதில் கலகலப்புக் கதைகேட்டு நாளாகி
கட்டிலே கதியென்று கிடக்கின்றேன்
தொட்டதுக்கும் துணைவேண்டி
துயரோடு தூக்கமிழந்து கிடக்கிறேன்

கடைகண்ணி சென்றும் கனகாலம் ஆகி
கண்ணாடி கூடக் கறுப்பாகிப் போச்சு
கண்பார்வை போயும் கனநாளாய்ப் போச்சு

கோயில் குளமுமில்லை கூடிப்பேச யாருமில்லை
கொண்டை மயிர் முடியக் கூந்தலில்லை
கோதிக் காயவைக்கும் நிலையுமில்லை

பத்துப் பிள்ளை பெற்றும் பசியாற வழியுமில்லை

பட்டினி கிடக்கவும் பாள்மனது கேட்குதில்லை
பக்கத்தில் இருப்போரின் பாசம் இழந்து நான்
பரிதவித்துக்கொண்டே இருக்கின்றேன்

எதிர்பார்த்து ஏங்கி நிற்க யாருமின்றி
இன்னும் ஏன் தான் இவ்வுலகில் ஆசைகொண்டு
இருப்போரை வருத்தி கூடகன்று போகாமல்
கொடும்கனலில் கூடுகாயக் காத்திருக்கிறேனோ