வண்ண முகம் கொண்டவளே

வண்ண முகம் கொண்டவளே

வடிவழகு யாழ்களமே

கண்ணழகு கொண்டவளே

கருத்தூன்றிப் பார்ப்பவளே

பன்முகம் கொண்டவளே

பவளவாய்ச் சொல்லமுதே 

பாடல் புனைகின்றேன்

பாராட்ட உன்னையடி

 

பதினாறு வயதில் பாவைநீ 

பார்த்து மயங்கிடும் அழகோடு

பருவ எழில் பொங்க

பார்ப்பவரை உன்பின்னே

அலைய வைக்கின்றாய்

 

கோல மயில் உன்னழகைக்

கண் குளிரக் காணவென்றே

கோடி மக்கள் நாடித் தினம்

காலநேரமின்றி
கண் விழித்து வருகின்றார்
கருத்தூண்றி உன்னைக்
கவனித்தும் வருகின்றார்

தம் திறமை காட்டி
உன்னைக் கவர்ந்திட
தம்மால் முடிந்த வரை
உன் தாள்களில் வரைகின்றார்
ஆசை மனம் காட்டி
ஆவலொடு நிதமும்
ஆர்பரிக்க நிற்கின்றார்

ஆனாலும் நீயோ
பகட்டில்லாப் பாவை
அனைவரையும் அரவணைத்து
ஆசைமுகம் காட்டாது
அன்பு மனம் காட்டி
ஆண் பெண் பேதமின்றி
அணைத்து நிற்கின்றாய்

நீ வாழி!
பல நூறு ஆண்டுகள்
பாரினிலே பவனிவந்து
பல்துறை சார்ந்து பேதமின்றி
பட்டொளி வீசிப் பறந்திட
பெண் மகளே நீ வாழி