மன்னிப்பீர் மாவீரரே

மண்ணுக்காய் மரணித்து
விண்ணுலகு சென்றவரே
எம்மினமாய் உமைப் பெற
என்னதவம் செய்தோம்

மண்மீட்க மனம் கொண்டு
மங்காப் புகழ் கொண்டீர்
மண்ணின்று போயினும்
உமை மறப்போமா

நெருப்பாகி நீராகி
நிர்மலமாகி நீர்
நீள் துயில் கொண்டே
நின்மதி கொள்வீர்

எங்களை எண்ணி
உங்களைத் தந்தீர்
எதுமற்றோறாய் நாம்
இன்னும் இருக்கிறோம்

ஊர் கூடி ஒன்றாய்
தேரிழுப்போமென
நம்பிக்கை கொண்டே
நாடு காத்திட்டீர்
எதிரிகளாகி இன்றும்
எட்டாய்ப் பிரிந்து
எங்கணும் நிற்கிறோம்

பேரிடி ஒன்று
பெரு மழையுடன்
ஊரெங்குமெனக்
காத்திருக்கையில்
மேகமிலா வானமாய்
எம் மனங்கள்
வெறுமையாகிப்
போனதும் ஏன்

உங்கள் கனவுகள்
எங்களுக்கும் தான்
என்றோ ஒருநாள்
எரிதழல் தோன்ற
எம்மவர் மனங்களில்
தமிழர் நாம் என்னும்
தாகம் பிறக்க
அன்றவர் அனைவரும்
ஒன்றாய்க் கூடி
ஓங்கி அடிப்போம்
ஒற்றுமையோடு

அன்றுதான் நீங்கள்
அலைவதை நிறுத்தி
ஆத்மாவோடு
அனைத்தும் துறந்து
ஆனந்தமாய்ப்
பார்த்திருப்பீர்

அன்றுவரை
அற்பப்புழுக்கள்
எங்களை நீர்
ஆவி சோரப்
பார்த்திருப்பீர்
மன்னிப்பீர் மாவீரரே !