வலிகள்

வலிகள் தாங்கி நட்புக்கு ஓர் கடிதம்

முகம் தெரியா முகப் புத்தகத்தில்
முதலும் முழுதுமாய்த் தெரியாது
கவிதைகளும் கதைகளும் கற்பனை கூட்ட
கண்டுணர்ந்தோம் நாம்

நல்ல நட்பென்றால் யாதெனில்
நன்மையையும் தீமையும்
உண்மையும் பொய்யும்
உள்ளதை உள்ளபடி உரைத்திடலே

முகம் பார்த்துத் தவறைச் சரியென்றும்
உண்மையைப் பொய்யென்றும்
முகத்துக்காய் உரைப்பது நன்றல்ல
முகமன் கூறும் நட்பல்ல

உள்ளொன்று வைத்து இன்னொன்று கூறும்
இல்லாதவற்றை இருப்பதாய்க் காட்டும்
வேடங்கள் போட்டு வேடிக்கை காட்டும்
வென்றிட உன்னை ஏதேதோ கூறும்

பகுத்தறிவை இறைவன் தந்தான்
பகுக்க உன்னால் முடியவில்லை
உந்தன் கூட்டில் உன்னை அன்றி
யாரும் வர முடியவில்லை

சொற்ப காலம் சொந்தமாய் எண்ணினேன்
சகோதரி போலென பொய்யா சொன்னாய்
உண்மை என நானும் நம்பிவிட்டேன்
உத்தமன் நீ என எண்ணிவிட்டேன்

எல்லாமே உந்தன் பொய் முகம் என
எனக்கு நன்கு காட்டிவிட்டாய்
நட்புப் புரியா மூடன் நீ
நாலு பேர்கள் போதும் உனக்கு
நாடு போற்ற வாழ்ந்திடுவாய்
நண்பா நீயும் பல்லாண்டு