தேசம்

உனக்கும் எனக்குமான இறுமாப்பு
ஏகாந்த வெளிதனில்
எல்லைகளற்று விரிந்திருந்தது

அதுவே இன்று நிட்சயம் அற்றதாய்
நம்பிக்கையற்றதாய் நாளும்
நடுவானில் நூலறுந்த பட்டமாய்
நரகமாகிக் கொண்டிருக்கிறது

எந்நேரமும் உச்சரிக்கும்
இரகசிய மந்திரமாய் மனம்
ஏக்கங்கள் கண்டு இன்றும் வாழ்கிறது
ஏதிலியாய் எதுவுமற்று

வாழ்தலற்ற வகையின்றி
வரம்புகள் கடந்தோம் தான்
வகை தெரியா மூடர்களாய்
வெற்று வெளியில் நாமின்று

வேலிகள் எதுவும் இன்றி
விழுதுகள் கூட இன்றி
வேடர்களின் வில்லாய் நாம்
வசமானோம் வரப்புகள் இன்றி

விதியின் சதிதானா வீழ்ந்தது
மதியின் தவறிய கணக்காய்
மனிதம் தொலைத்த மனம்
மிச்சத்தின் எச்சங்களாக எங்கும்

எண்ணக் கணக்குகள் தவற
எதிரிகள் எண்ணற்றுப் போக
எதுமற்றவர்களாய் நாங்கள்
எப்படியோ வீழ்ந்தோம்

வீழ்ந்ததன் பின்னரான வலி
என்ன செய்து என்ன யார் வந்தும் என்ன
எதுகொண்டும் என் மனதை
ஆற்றவே முடியவில்லை